Στο μέτρο που η επιδίωξη της ευτυχίας κατέχει δεσπόζουσα θέση στη ζωή μας, ελάχιστες μάλλον δραστηριότητες αποκαλύπτουν τόσα για τη δυναμική αυτής της αναζήτησης -με όλο το ζήλο και τα παράδοξα που τη διέπουν- όσα τα ταξίδια μας. Μιλιά μπορεί να μην έχουν, αλλά δηλώνουν ξεκάθαρα ποιος πιστεύουμε ότι θα ήταν ο σκοπός της ζωής μας, αν δεν είχαμε από πάνω μας το ζυγό της δουλειάς και τον αγώνα της επιβίωσης. Σπάνια, όμως, θεωρείται ότι το ταξίδι θέτει φιλοσοφικά προβλήματα, δηλαδή ζητήματα που μας ωθούν να σκεφτούμε πέρα από το πρακτέο. Δεχόμαστε αναρίθμητες συμβουλές σχετικά με το πού να πάμε· ελάχιστα όμως λέγονται για το γιατί να κάνουμε κάποιο ταξίδι ή για το πώς. Κι όμως, η τέχνη του ταξιδιού φαίνεται να θέτει εκ φύσεως ορισμένα επίμονα ερωτήματα που δεν είναι απλά ούτε ασήμαντα, και των οποίων η διερεύνηση μπορεί ίσως να μας προσφέρει κάποια ταπεινά μέσα, ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα τι εννοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι με την υπέροχη λέξη ευδαιμονία.

Η τέχνη του ταξιδιού, Αλαίν Ντε Μποττόν, Εκδόσεις Πατάκη, 2005